Philippa Gregory "Czerwona królowa"

Dwunastoletnia Małgorzata Beaufort poślubia dwukrotnie od niej starszego Edmunda Tudora, przyrodniego brata króla Anglii Henryka VI. W wieku czternastu lat rodzi syna i traci męża. Matka aranżuje dla niej kolejne małżeństwo, a sama Małgorzata jest zmuszona rozstać się ze swoim dzieckiem. Gdy władzę w Anglii obejmuje Edward IV York, Małgorzata jako członkini rodu Lancasterów zostaje pozbawiona wszystkich zaszczytów. Za wszelką cenę chce odwrócić koleje losu. Od dziecka identyfikująca się z Joanną D’Arc Małgorzata wierzy, że podobnie jak Dziewica Orleańska pomogła zasiąść na francuskim tronie Karolowi VII, tak ona przywróci na tron targanej Wojną Dwu Róż Anglii dziedzica Lancasterów.
Jednak Henryk, syn Małgorzaty i Tudora przebywa na wygnaniu w Bretanii, jego powrót do ojczyzny a tym samym przejęcie władzy nie są łatwe, dlatego, by ułatwić synowi zwycięstwo nad Yorkami, matka pretendenta do korony nieustannie spiskuje i zawiązuje kolejne intrygi, wierząc, że wszystkimi jej działaniami kieruje Bóg. 

Na kartach “Czerwonej królowej” Philippa Gregory prowadzi fabułę z punktu widzenia Małgorzaty Beaufort, tym samym pozwala ujrzeć wydarzenia Wojny Dwu Róż z perspektywy matki pretendenta do angielskiego tronu. W powieści "Biała królowa", poprzedzającej ten tom, narratorką była panująca królowa. Dla czytelników, którzy znają wersję wydarzeń z perspektywy Elżbiety Woodville, lektura “Czerwonej królowej” jest zatem okazją do porównania obu postaci. 

Losy głównej bohaterki poznajemy od jej wczesnych lat dziecięcych, kiedy nie mogła liczyć na matczyną miłość a tym co najczęściej słyszała z ust rodzicielki były słowa o wydaniu na świat dziedzica Domu Lancasterów. Późniejsze wydarzenia: ślub z Edmundem Tudorem, wczesne macierzyństwo, rozłąka z synem, panowanie Yorków i niespełniona miłość do Jaspera Tudora w połączeniu z niezachwianą wiarą w boską miłość i opiekę ukształtowały charakter Małgorzaty, przez co stała się osobą bezwzględną, pełną zazdrości i nienawiści do rodu Yorków, a przy tym niezwykle religijną i ambitną postacią, wszystkie swoje wielkie nadzieje pokładającą w jedynym synu Henryku. Jej największym celem stało się umożliwienie synowi zdobycia tytułu królewskiego i wszystkie swoje działania temu celowi przez całe życie podporządkowywała, cały czas twierdząc, że taka jest wola Boża. Matka pierwszego Tudora to postać o odmiennych cechach charakteru, które jednocześnie doskonale się uzupełniają.

Jednak ta powieść Philippy Gregory to nie tylko Małgorzata Beaufort i jej ambicje, mimo że jest ona tutaj postacią dominującą, nie brakuje innych bohaterów i ich wnikliwych opisów. Autorka kontynuuje podjęty przez siebie w “Białej królowej” wątek tajemniczego zniknięcia synów Elżbiety i Edwarda IV z twierdzy Tower, proponuje możliwe rozwiązanie tej sprawy. Historia jest wciągająca od pierwszej do ostatniej strony, nawet jeśli zna się końcowe wydarzenia. Bogate tło historyczne i język, który, choć stylizowany na ówczesną mowę, nadal jest zrozumiały gwarantują godziny fascynującej lektury. 

“Czerwona królowa” to ciekawa książka, w której fakty historyczne przeplatają się z fikcją literacką. Przybliża czytelnikom czas Wojny Dwu Róż, o którym w szkołach mówi się niewiele. Ja sama byłam rozczarowana tym, że na lekcjach historii podano mi tylko ogólnikowe informacje na ten temat, a dzięki Philippie Gregory mogłam poznać te wydarzenia dokładniej i to z perspektywy różnych postaci, najpierw yorkistowskiej królowej Elżbiety, a później z punktu widzenia kobiety z rodu Lancasterów. Polecam szczególnie miłośnikom historii w trochę innym wydaniu niż tematyczne podręczniki.