Michael Robotham "Groza"

Po zakończeniu wykładu na uczelni, profesor psychologii Joseph O'Loughlin zostaje poproszony o wystąpienie w roli negocjatora. Okazuje się, że na barierce Clifton Suspension Bridge stoi naga kobieta w czerwonych szpilkach i rozmawia przez telefon. Niestety, kobieta skacze i dla wszystkich jest jasne, że było to ewidentne samobójstwo. Kilka dni po tym wydarzeniu do drzwi domu profesora puka córka ofiary, która twierdzi, że jej matka nie byłaby zdolna do takiego czynu. Zdanie to podziela wieloletnia przyjaciółka i zarazem wspólniczka matki dziewczyny. Josephowi udaje się przekonać policję do wznowienia szybko przerwanego śledztwa, gdy zostaje znaleziona kolejna martwa, naga kobieta, która w chwili śmierci również miała przy sobie telefon komórkowy.

Sara Gruen "Woda dla słoni"

Przebywający w domu spokojnej starości 93-letni Jacob Jankowski nie czuje się pogodzony ze swoim losem. Wciąż pamięta młodzieńcze lata, dlatego przebywanie wśród ludzi starych i schorowanych, zwłaszcza że sam w głębi ducha nie czuje się osobą wymagającą stałej opieki, jest dla niego ciągłą udręką. Kiedy w okolicy pojawia się cyrk, w Jacobie odżywają wspomnienia. Przenosimy się siedemdziesiąt lat wstecz. Jacob jest zdolnym studentem weterynarii, niedługo ma przystąpić do egzaminów końcowych i rozpocząć pracę z ojcem. Wszystkie jego plany i świat w jakim żyje ulegają zmianie, kiedy dowiaduje się o tragicznej śmierci rodziców.

Marlena de Blasi "Tysiąc dni w Wenecji"

Amerykańska dziennikarka przybywa do Wenecjii, aby napisać cykl artykułów o tamtejszych restauracjach, włoskim jedzeniu i tradycjach. Podczas pobytu w jednej z restauracji, kelner informuje zaskoczoną Marlenę, że jest do niej telefon. Dzwoniącym okazuje się Włoch, z którym po pewnym czasie bohaterka decyduje się spotkać. Fernando oznajmia kobiecie, że jest w niej zakochany odkąd rok wcześniej ujrzał ją spacerującą po Placu św. Marka. Marlena wraca do Stanów, wkrótce Fernando ją odwiedza i oświadcza się.

Ana Veloso "Pieśń kolibra"

Żyjąc w Sao Fidelio i pracując na plantacji trzciny cukrowej, niewolnica Lua nigdy nie odczuwała potrzeby wolności. Była niewolnicą domową, nie doświadczała tym samym tylu upokorzeń co niżsi rangą niewolnicy polowi. Jej państwo byli zaskakująco wyrozumiali w odróżnieniu do właścicieli innych posiadłości w Brazylii. Kiedy jednak w Sao Fidelio pojawia się nowy niewolnik imieniem Zé, poglądy Lui ulegają zmianie. Zé, który za sprawą opowieści rodziców pamięta o tradycjach afrykańskich, chce być człowiekiem wolnym, dlatego wkrótce ucieka z zamiarem założenia quilombo - osady dla czarnoskórych niewolników, którzy podobnie jak on sam marzą o wyzwoleniu.