Sara Gruen "Woda dla słoni"

Przebywający w domu spokojnej starości 93-letni Jacob Jankowski nie czuje się pogodzony ze swoim losem. Wciąż pamięta młodzieńcze lata, dlatego przebywanie wśród ludzi starych i schorowanych, zwłaszcza że sam w głębi ducha nie czuje się osobą wymagającą stałej opieki, jest dla niego ciągłą udręką. Kiedy w okolicy pojawia się cyrk, w Jacobie odżywają wspomnienia. Przenosimy się siedemdziesiąt lat wstecz. Jacob jest zdolnym studentem weterynarii, niedługo ma przystąpić do egzaminów końcowych i rozpocząć pracę z ojcem. Wszystkie jego plany i świat w jakim żyje ulegają zmianie, kiedy dowiaduje się o tragicznej śmierci rodziców.
Na domiar złego bank przejmuje cały jego majątek. Pod wpływem impulsu, Jacob rzuca studia i wskakuje do jadącego pociągu. W ten sposób trafia do cyrku, rozpoczyna niezwykłą przygodę i poznaje kobietę swojego życia. Sytuacja jednak do łatwych nie należy, bowiem Marlena ma już męża.

Za sprawą prowadzonej przez Sarę Gruen narracji w powieści “Woda dla słoni”, przeszłość i teraźniejszość nieustannie się przeplatają, a to zwiększa ciekawość odbiorców. Czytelnik bez większych problemów zauważa, że to co było kiedyś znacznie ukształtowało sposób myślenia głównego bohatera, któremu trudno pogodzić się z otaczającą go rzeczywistością. Poznajemy młodego Jacoba, który odkrywa blaski i cienie życia w wędrownym cyrku. Okazuje się, że czasami bywa ciężko, brakuje jedzenia i pieniędzy dla pracowników, zwierzęta traktowane są ze szczególnym okrucieństwem, a jeśli ktoś staje się bezużyteczny, najzwyczajniej w świecie zostaje wyrzucony z pędzącego pociągu i słuch po nim ginie. Z drugiej strony widzimy tego samego człowieka, na którego ciele czas poczynił wielkie zmiany, rodzina o nim zapomina, nawet w najważniejszych dla niego chwilach i którego denerwuje towarzystwo innych mieszkańców domu starców.

Przyznam, że autorka miała interesujący pomysł na uczynienie miejscem głównych wydarzeń cyrku, wcześniej nie spotkałam się z podobną scenerią, co oceniam pozytywnie. Ciekawe postacie wśród których poza Jacobem są też artystka cyrkowa Marlena i jej, mający niemałe problemy natury psychicznej, mąż, a także wielu innych, również zwierzęcych bohaterów, subtelny wątek miłosny i działające na wyobraźnię opisy cyrkowych przedstawień, sprawiają, że trudno oderwać się od lektury. Nie zabraknie przeróżnych emocji i okazji do refleksji. Faktem jest, że “Woda dla słoni” to nie arcydzieło literackie, ale jako lektura na nudny wieczór nadaje się idealnie.