Nicholas Sparks "Pamiętnik"

Allie i Noah poznali się podczas wakacji w New Bern w Karolinie Północnej i szybko stali się nierozłączni. Ludzie, a w tym rodzice dziewczyny, uważali ich relację zaledwie za młodzieńcze uczucie, które nie powinno mieć racji bytu ze względu na dzielące ich różnice społeczne. Wydawać by się mogło, że młodzi poszli po rozum do głowy i zakończyli swą znajomość zanim miała ona szansę jeszcze się rozwinąć. Allie wyjechała z New Bern i zniknęła z życia Noaha na długich czternaście lat.  
Po zakończeniu II wojny światowej artykuł w gazecie sprawia, że mająca niedługo wyjść za mąż Allie postanawia odszukać dawnego ukochanego. Po wielu latach przebywający w domu spokojnej starości Noah opowiada historię swojej miłości chorej na Alzheimera kobiecie.

"Pamiętnik" to pierwsza książka Nicholasa Sparksa, która przyniosła pisarzowi międzynarodowy rozgłos. Niewątpliwie przyczynił się do tego film, który odniósł niemały sukces podbijając serca widzów. Trudno uniknąć porównań, kiedy zna się zarówno film jak i książkę. Jestem zmuszona uznać ekranizację "Pamiętnika" za jeden z tych nielicznych przykładów, kiedy to film bije pierwowzór na głowę. Może, gdybym czytając powieść, nie znała tej historii, wywarłaby ona na mnie większe wrażenie. Niestety obejrzałam kiedyś film, dlatego to jak potoczy się ta historia nie było dla mnie zagadką. Chociaż, powinnam się raczej zastanowić, czy w przypadku książek Sparksa można mówić o zagadkach i zaskoczeniu losami bohaterów? Nie. Przynajmniej dla kogoś, kto zna choć kilka powieści tego autora. Są one przewidywalne, to ich największa wada, choć autor zamiennie stosuje zakończenia szczęśliwe i te smutne, nieszczęśliwe, to nieodłącznym ich elementem jest wielka, nieznająca granic miłość. Tak jest też w przypadku "Pamiętnika". Oto Allie i Noah połączeni wspomnianym uczuciem, ostatnie dni swojego życia spędzają w domu spokojnej starości, gdzie mężczyzna towarzyszy swojej chorej żonie, każdego dnia czytając zapiski dotyczące ich wspólnych lat i  przypominając jej to, o czym ona codziennie zapomina. Historia banalna można by rzec, ale za to piękna w swojej prostocie i przekazie jaki niesie. Momentami przesłodzona ale da się to znieść, wzruszająca, ale chyba nie aż tak jak film.

Przede wszystkim pierwszy etap znajomości głównych bohaterów został w filmie dokładniej przedstawiony niż w książce. Nicholas Sparks poskąpił swoim czytelni(cz)kom opisu tych chwil, skupiając się raczej na czasach powojennych i ponownym spotkaniu postaci. Co więcej, Ryan Gosling i Rachel McAdams w rolach Noaha i Allie wypadają świetnie, ich gra wzbudza w widzu znacznie więcej emocji niż same postacie z kart powieści i łatwiej się  z nimi utożsamić. Książka jest słabsza niż film, ale to nie znaczy, że nie warto jej czytać. Wcześniej jednak radzę poznać pierwowzór, później obejrzeć ekranizację. Nie popełniajcie tego błędu co ja. :)