Bram Stoker "Dracula"

Hrabia Dracula kupuje posiadłość w Londynie a pośredniczy temu młody prawnik Jonathan Harker. W celu sfinalizowania transakcji wyrusza do Transylwanii, gdzie znajduje się zamek Draculi. Uwagę młodego człowieka zwracają dziwne reakcje ludzi na wieść o docelowym miejscu jego podróży. Mieszkańcy Bystrzycy i okolic są przerażeni i ostrzegają Jonathana przed czyhającymi na niego niebezpieczeństwami. Początkowo pobyt w zamku jest dla Jonathana przyjemnością. Dracula dba o swojego gościa jak na dobrego gospodarza przystało. Wkrótce jednak prawnik nabiera podejrzeń, powoli odkrywa prawdziwą naturę hrabiego, zaczyna do niego docierać w jak niekorzystnym położeniu się znalazł.
Po pewnym czasie hrabia wyjeżdża a pozostawionemu na pastwę trzech wampirzyc Jonathanowi w ostatnim przypływie nadziei udaje się uciec z zamku. 

Tymczasem narzeczona Jonathana, Mina Murray spędza czas ze swoją przyjaciółką Lucy Westenra w Whitby. Lunatykująca Lucy staje się ofiarą nieznanej nikomu choroby a leczyć będzie ją profesor Abraham Van Helsing.

Dracula to najbardziej chyba znany na świecie przedstawiciel swojego gatunku, mimo że w ostatnim czasie sporą miał konkurencję. Nie będę się na ten temat rozpisywać, bo jak sprawa ze współczesnymi wampirami wygląda, każdy wie. Co do powieści Brama Stokera, to trochę się zawiodłam. Najciekawsze momenty tej historii zostały zawarte w pierwszych rozdziałach, kiedy to Harker przebywa w zamku Draculi. Wykreowany w tej części przez autora nastrój tajemniczości połączony z odczuwaną grozą sytuacji utrzymuje się przez całą powieść. Do pozytywów zaliczę również styl autora oraz ciekawą formę, „Dracula” jest bowiem powieścią epistolarną, w której listy bohaterów przeplatają się z fragmentami ich pamiętników. Pozwala to ujrzeć różne oblicza tej historii, poznać wydarzenia z perspektywy poszczególnych postaci. Bohaterowie niestety nie są mocną stroną powieści Stokera. Poza tym, że polują na wampira nie wyróżniają się niczym szczególnym, praktycznie nie mają wad, a relacje między nimi są irytujące. Ciągłe zachwyty nad zaletami i charakterem Miny były momentami nie do zniesienia. Poza tym odniosłam wrażenie, że mało jest Draculi w “Draculi”, bo choć jest on sprawcą całego zła w tej książce i mimo że działania bohaterów mają na celu unicestwienie wampira, pozostaje on niemal cały czas gdzieś na uboczu. Wszystko to o czym wspomniałam a także momentami dłużąca się akcja i rozczarowujące zakończenie sprawiają, że po przeczytaniu tej książki nie czuję się usatysfakcjonowana.

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania czytam fantastykę.