Nina Reichter "Ostatnia spowiedź. Tom I"

Ally Hannigan, młoda Amerykanka, uwikłana w trudny związek z mężczyzną, którego nie kocha i który zatem nie może jej zranić, właśnie wraca do Francji, gdzie kilka lat wcześniej przeprowadziła się z rodzicami, by rozpocząć studia i kontynuować życie z Christophem. Bradin Rothfeld, wokalista rockowego zespołu, choć uwielbia swoją pracę, będącą zarówno jego największą pasją, wkrótce zaczyna zauważać minusy świata w jakim żyje. Tłumy wiecznie rozwrzeszczanych na jego widok fanek, które najchętniej rzuciłyby mu się na szyję, coraz bardziej męczą chłopaka. Brade chcąc choć na chwilę odpocząć, postanawia wbrew wszystkim zasadom zostawić zespół na kilka dni w Stanach, a sam wraca do rodzinnych Niemiec.
Z powodu opóźnienia samolotu ta dwójka zmuszona jest czekać kilka godzin na lotnisku w Ostrawie do czasu odlotu ich kolejnych samolotów. Wtedy też się poznają. Bradin, mając na uwadze, że nikt nie powinien dowiedzieć się, iż w trakcie trasy koncertowej zamiast w USA znajduje się w Europie, podejmuje ryzyko i rozpoczyna rozmowę. Ku jego zaskoczeniu Ally go nie rozpoznaje, co więcej nie ma nawet pojęcia o istnieniu zespołu Bitter Grace. Noc upływa im pod znakiem rozmów i dobrej zabawy jaką sprawia im przebywanie w swoim towarzystwie. Rano z poczuciem, że najprawdopodobniej on i Ally więcej się nie spotkają, Bradin wsiada na pokład samolotu do Monachium. Wcześniej jednak udaje mu się namówić Ally do zawarcia pewnego układu, który wpłynie na dalsze ich losy.

Nina Reichter przedstawia historię romantycznej miłości w świecie show biznesu, świecie, w którym nawet największy przyjaciel może okazać się największym wrogiem. Autorka ukazuje czytelnikom namiastkę zasad rządzących show biznesem i jego wpływu na życie i uczucia ludzi z nim związanych.

Lekki styl autorki sprawia, że liczba stron, które pozostały do przeczytania maleje w zastraszającym tempie, a trzecioosobowa narracja pozwala mieć lepsze spojrzenie na całą sytuację. Niebanalny pomysł na fabułę i interesujące miejsce osadzenia akcji w połączeniu z wieloma przemyślanymi i ciekawymi postaciami sprawiają, że książkę czyta się z niesłabnącym zainteresowaniem od początku do końca. Na uwagę zasługują też zaproponowane przez autorkę podkłady muzyczne do poszczególnych scen “Ostatniej spowiedzi”. Czytając te fragmenty i słuchając jednocześnie podanych utworów odnosi się wrażenie, że doskonale one ze sobą współgrają.

Autorka nie mając litości dla czytelników zakończyła powieść w najciekawszym z możliwych momentów. Odbiorcom pozostaje tylko z niecierpliwością snuć domysły co do dalszych losów bohaterów do czasu aż druga część serii ujrzy światło dzienne.

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Agencji WEBSOUL