Khaled Hosseini "Chłopiec z latawcem"

Afganistan. Amir i Hassan dorastają razem. Dzieli ich niemal wszystko. Amir jest synem bogatego biznesmena, ojcem Hassana jest służący. Amir uczy się w szkole, marzy by być pisarzem, tworzy opowiadania i z wielką pasją czyta je swemu towarzyszowi. Hassan jako człowiek niewykształcony, nie potrafiący pisać i czytać jest skazany na podzielenie w przyszłości losu swojego ojca. Jednak mimo wielu różnic jakie między nimi dostrzegamy, chłopców łączy przyjaźń. Matka Amira zmarła wydając go na świat, dlatego chłopiec pragnie wynagrodzić ojcu stratę żony, jednak wszystko co robi rozczarowuje jego ojca. Szansa na odwrócenie takiego stanu rzeczy nadarza się podczas tradycyjnego afgańskiego konkursu latawców.
Amir wygrywa, ale największą satysfakcję daje zwycięzcy zdobycie ostatniego strąconego latawca. W tej sztuce najlepszy jest właśnie Hassan. Podczas poszukiwań owego latawca, Hassan zostaje napadnięty a Amir nie robi nic, by stanąć w obronie wiernego przyjaciela. Po tym wydarzeniu już nic nie jest takie jak wcześniej, przyjaźń chłopców z czasem się kończy, a Amir niemal bez skrupułów doprowadza do wyjazdu służących.

Dwadzieścia pięć lat później Amir, znany i ceniony pisarz, zostaje wezwany do Pakistanu przez byłego wspólnika swojego ojca. Dowiaduje się, że znowu można być dobrym człowiekiem. Misja jaką powierza mu Rachim Chan wiąże się jednak z niebezpiecznym wyjazdem do opanowanego przez talibów Afganistanu.

Autor w przejmujący i bardzo emocjonalny sposób opowiada historię o przyjaźni, trudnych relacjach rodzinnych i ludzkich błędach, które bardzo trudno naprawić, a wszystko to na dobrze zarysowanym tle politycznym Afganistanu. Poza elementami historii Afganistanu, Khaled Hosseini przedstawia również aspekty kulturowe tego kraju. Na uwagę zasługują wykreowani przez autora bohaterowie. A zwłaszcza sposób w jaki Hosseini ich tworzy. Każdą z postaci, również tych mniej znaczących, coś wyróżnia spośród pozostałych. Każdy ma jakieś wady i zalety, co sprawia, że stają się oni bardziej realni. Ponadto autor oddaje psychikę głównego bohatera, zagłębiając się przy tym w najgłębsze jej zakamarki.

Dzięki językowi i stylowi jakim posługuje się autor mamy wrażenie, że żadne ze słów zawartych na kartach “Chłopca z latawcem” nie jest zbędne, bo wszystko co zostaje powiedziane w jednym momencie może zostać wykorzystane w drugim jako dopełnienie opisywanej sytuacji lub przeżyć bohaterów.

“Chłopiec z latawcem” to przede wszystkim uniwersalna powieść o zdradzie, przyjaźni i wybaczeniu samemu sobie popełnionych błędów. Jest to zarazem powieść, która w obliczu filmu uważanego przeze mnie kiedyś za dobry, zasługuje na miano rewelacyjnej.